......... با پاهای چوبی ......

...........تا بی نشان ترین افق آرزوهای بی نشان....

...و میبازد مترسک......

............... تخته نرد زندگی را ...

...و میشناسد .......

...............تارو پود سرد نیستی را..........

.............................. در دخمه های بی کسی...

....و میفهمد..........

................... شب را .......

.......................به خوبی مرد شبگرد  پس کوچه های تنهایی...

...و میداند مترسک .......

.........که دیگر نخواهد شنید..

...................ملودی غمگسار عشق را....

..................................از نی لبک کودک نوپای سرنوشت....

...و نمیدانست..........

......... روزی شاید..........

............تصنیف زیبای دل ارامی........

.............................دل کاهیش را به آهی تلخ بر آرد....

............................................تلخ گونه  رنگ بی رنگ رسوایی.........

....مترسک نمیدانست......

...که نمیداند.....

............مترسک هیچ نمی داند......

اما این را خوب میداند ......

................که چقدر دلبسته ی ........

..............................آن شقایق داغدیده ای است .........

................................................که در مزرعه ی دلش روییده....

..گرچه سالهاست ......

..........در انتظار دست نوازشگر مترسک .........

........................................گل وجودش به داغ نشسته........

..افسوس.......

...........او  هم نمیداند .......

..............................دستهای خشکیده مترسک ...........

.............................................تنها..........

.........................................تکیه گاه پرندگان شباویز مهاجر است...